Σε συνέχεια της μεγάλης επιτυχίας στο θέατρο Ακροπόλ και της καλοκαιρινής περιοδείας που ακολούθησε και συγκίνησε χιλιάδες θεατές και κριτικούς, το εμβληματικό έργο του Παύλου Μάτεσι, «Η Μητέρα του Σκύλου», έρχεται για δεύτερη θεατρική σεζόν στο θέατρο Ακροπόλ, σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη και μουσική-τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη.
Η Υρώ Μανέ ενσαρκώνει την ηρωίδα Ραραού, μια από τις πιο σπαρακτικές και ταυτόχρονα εξαιρετικά δυναμικές προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
Η Ραραού, με λόγο παραληρηματικό σχεδόν και αναπάντεχα χιουμοριστικό, μια ψυχή τραυματισμένη με ένα τραύμα που αδυνατεί να επουλώσει, αφηγείται την Οδύσσεια της ύπαρξής της, ακροβατώντας πάνω στη λεπτή γραμμή μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Μέσα από το πρίσμα της μοναδικής αυτής ηρωίδας, το κοινό παρακολουθεί τη δραματική, αλλά και γεμάτη ευτράπελα, ζωή της – από την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι τη δικτατορία και τη μεταπολίτευση - όπως περνά μέσα από το παραμορφωτικό της φίλτρο.
Η Ραραού, η θεατρίνα, θα ανέβει στο πάλκο της φαντασίας της, με την επιθυμία να λάμψει επιτέλους σαν πραγματική πρωταγωνίστρια, να ζήσει την προσωπική της καταξίωση και αναγέννηση. Η παράσταση ταξιδεύει τους θεατές σε ένα κόσμο γεμάτο από απρόσμενες, αλλά και εξαιρετικά ανθρώπινες στιγμές.
Στη «Μητέρα του Σκύλου», η Ραραού, μέσα από τον ιδιότυπο προσωπικό της λόγο, ζωντανεύει στιγμές από τη διαδρομή του βίου της. Γύρω της, ένας πολύχρωμος δυναμικός και αεικίνητος θίασος «φαντασμάτων» φέρνει με τρόπο μαγικό στο φως πρόσωπα της καθημερινότητας, που χαράχτηκαν στην ψυχή της, για να προσφέρει στο κοινό συγκίνηση και γέλιο. Το κρυμμένο τραύμα που έχει σημαδέψει τη ζωή της μετουσιώνεται, μέσα από μουσικές, χορογραφίες και εικόνες, σε κάτι φωτεινό και αισιόδοξο!
Σκηνοθετικό σημείωμα:
«Χαίρομαι που η θεατρική διασκευή φέρει ολοζώντανα τα παραπάνω στοιχεία που κινούνται σε όλο το φάσμα του ανθρώπινου συναισθήματος, σε όλες τις διακυμάνσεις του ανθρώπινου στοχασμού. Χαίρομαι που μέσα στο κείμενο επιβιώνει ο αγώνας ενός ανθρώπου που πέρασε δια πυρός και σιδήρου και ταυτόχρονα επιβιώνει με τρόπο υπαινικτικό αλλά σαφή μια ολόκληρη χώρα, μια ολόκληρη εποχή. Χαίρομαι που η Ραραού, όπως την ξαναγέννησαν η Υρώ κι η Κατερίνα στο υπέροχο θεατρικό τους κείμενο και όπως την επαναδιατυπώνουν μουσικά και στιχουργικά τα εκλεκτά τραγούδια του Σταμάτη, βρίσκει επιτέλους το δρόμο της προς τη σκηνή, όπως η ίδια την ονειρεύτηκε και υπερίπταται με όπλο τη φαντασία της πάνω και πέρα από τα σκονισμένα και κρύα παρασκήνια, πάνω και πέρα από τη μιζέρια των τριτοτέταρτων ρόλων που μια ζωή της δίνανε. Χαίρομαι σαν παιδί που η Ραραού ερμηνευμένη από την Υρω, είναι ένας ανθισμένος μπαξές γεμάτος τρέλα, ενέργεια, χιούμορ και ζωτικότητα.
Στη σκηνή του Ακροπόλ, αυτό που βλέπουμε είναι η σκηνική εκπλήρωση του ονείρου της Ραραούς: χορεύει, τραγουδά και ιστορεί όλη της ζωή πάνω σε ένα πάλκο μαζί με έναν μαγικό περιπλανώμενο θίασο, έναν εκλεκτό θίασο φαντασμάτων που τη συνοδεύει και βιώνει μαζί της όλο το ταξίδι ανάμεσα στην αλήθεια και τη φαντασίωση, ανάμεσα στην ανθρωπιά και της βαρβαρότητα, ανάμεσα στη ζωή και την τέχνη, ανάμεσα στο τραύμα και την επούλωση…» (Κώστας Γάκης)
«Λαβράκι» έβγαλε μεγάλη επιχείρηση της οικονομικής αστυνομίας για παράνομες επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ σε διάφορες περιοχές της χώρας, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη από νωρίς το πρωί της Τετάρτης (22/10/25). Από τους μέχρι τώρα ελέγχους αποκαλύφθηκε σπείρα απατεώνων που έβγαλε το ποσό των 5 εκατομμυρίων ευρώ.
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, οι αστυνομικοί έχουν ήδη προχωρήσει σε 37 συλλήψεις σε Γιαννιτσά, Αττική, Κρήτη, Θεσσαλονίκη και Γιάννενα.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι άτομα που έδιναν σε αγρότες και κτηνοτρόφους βεβαιώσεις από Κέντρα Υποδοχής Δηλώσεων, οι οποίες δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.
Οι ίδιες πληροφορίες κάνουν λόγο για εγκληματική οργάνωση που επί χρόνια δραστηριοποιούνταν σε οικονομικές απάτες. Έχει πάρει περίπου 20 εκατομμύρια συνολικά από τις επιδοτήσεις, με τα 5 εκατομμύρια εξ αυτών να είναι παράνομα.
Πιο αναλυτικά, ένας από τους βασικούς συλληφθέντες είναι από Κρήτη και εργάζεται σε κέντρα υποδοχής δικαιολογητικών.
Ο δεύτερος βασικός είναι από Γιαννιτσά και δηλώνει αγρότης. Έβρισκε πρόσωπα και εκτάσεις που δεν είχαν δηλωθεί και είχαν τη δυνατότητα να δηλωθούν.
Την ίδια ώρα, υπάρχουν ακόμα 11 άτομα που ήταν και εκμισθωτές και μισθωτές, τα οποία έμπαιναν στο σύστημα και έβλεπαν ποιο αγροτεμάχιο δεν είχε δηλωθεί.
Το δήλωναν σε κάποιον εν γνώσει του και έπαιρναν την επιδότηση ή δήλωναν σε κάποιον ότι έχει αγροτεμάχιο, χωρίς να έχει και έκαναν ψεύτικα συμφωνητικά σε τρίτα άτομα.
Οι συλλήψεις έρχονται μετά την έρευνα που διέξαγεται εδώ και μήνες από την Οικονομική Αστυνομία για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Στα 81 του χρόνια πέθανε χθες από ανακοπή καρδιάς ο επιδραστικότερος τραγουδοποιός της Ελλάδας, ο άνθρωπος που έκανε «σχολή» με τις εμπνεύσεις του, που μας πολιτικοποίησε με τα τραγούδια του, που μας «σκότωσε» και τον «σκοτώσαμε» χιλιάδες φορές ● Τώρα θα τον αποχαιρετήσουν κυρίως οι κορδωμένες παράτες και τα παχιά λόγια όσων τον ανακάλυψαν όψιμα και μόλις προχθές απαγόρευσαν τις συναθροίσεις στον Αγνωστο Στρατιώτη, ενώ οι υπόλοιποι, όσοι ενηλικιώθηκαν, πολιτικοποιήθηκαν και συνειδητοποιήθηκαν με τη «Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», θα κλαίνε σχεδόν συνωμοτικά
«Τον σκοτώσαμε μέσα μας πολλές φορές μέχρι εδώ τον Σαββόπουλο», έγραφα στη Lifo το 2016. Κι ήταν αλήθεια. Μέχρι εκεί αλλά και μετά, όσοι παραμείναμε στην Αριστερά, διατηρώντας έστω εκείνο το όνειρο που ο ίδιος είχε κάνει ενοχικούς στίχους το ’94 στο «Μην πετάξεις τίποτα» [«Πού ήταν το θάρρος κι η πίστη μου αίφνης; Μαζί τους ήμουνα στην άλλη Αριστερά/ που είδε τον κόσμο σαν έργο τέχνης/ με τελειωμένα κι αθάνατα φτερά» (...)], στο «Είδα τη Σούλα και τον Δεσποτίδη», που δεν το τραγουδούσε ποτέ τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια, δεν είχαμε άλλες επιλογές απ’ το να τον «σκοτώσουμε» μέσα μας χίλιες φορές. Από την πλήρη ταύτισή του με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και την πνευματική του «ομόνοια» με τη νεο-ορθόδοξη «φιλοσοφία» του Ράμφου και τα εύκολα, κατώτερά του, τσιτάτα στίχων για τη «Μοναξιά της Αμερικής», μέχρι τα υπερπολυτελή θεάματα στο Μέγαρο Μουσικής και τη διαρκή αισιοδοξία του για την, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αναγέννηση του έθνους κι όλα αυτά «πασπαλισμένα» στην πορεία με τις Καλομοίρες και τις τούρτες και τα αμήχανα αστραφτερά προγράμματα των τελευταίων χρόνων σε χώρους στους οποίους οι πορτιέρηδες δεν θα άφηναν τον παλιό του εαυτό καν να πατήσει απέξω, αλλά και τις «διορθώσεις» των δικών του στίχων στο Ηρώδειο όταν «Ο χαφιές που μας ακολουθεί» γινόταν «ο μπαχαλάκιας που μας ακολουθεί», με τον ίδιο εγκατεστημένο στη Φιλοθέη πολλά χρόνια πλέον, αισθανθήκαμε με τη σειρά μας ότι άλλες τόσες φορές μάς σκότωσε κι εκείνος.
Μα ήταν από αυτές τις «πατροκτονίες», τις σκληρές που σε ακρωτηριάζουν και σ’ αφήνουν Τρίτη βράδυ, προπαραμονή της επετείου της γέννησης του Χατζιδάκι, ανήμερα του δικού του θανάτου από ανακοπή καρδιάς στα 81 του, μετά από μια μεγάλη περιπέτεια υγείας χρόνων που συμπεριέλαβε κι έναν καρκίνο, να κλαις μόνος σου στο γραφείο για εκείνον, για τα τραγούδια του που σημάδεψαν τη ζωή σου, που σε μεγάλωσαν, σε ενηλικίωσαν και ιδεολογικά, για τις βραδιές στα προγράμματά του, για τις μέρες που πέρασαν, για όσα πιστέψαμε, για όσα μας κληροδότησε (απ’ τον Πεντζίκη έως τον Γιώργο Ιωάννου και την «Εκδίκηση της Γυφτιάς»), όσα αθετήσαμε, για όσα αθέτησε ο ίδιος, που μας είχε, άλλωστε, προειδοποιήσει σχεδόν εξαρχής πως θα μας απογοητεύσει κατά καιρούς («εφύγαν απ’ τα χέρια μου οι πίσω μου σελίδες/ κι ας μου κοστίσαν ακριβά σε κόπους και θυσίες./ Χέι, με περιφρονούνε τώρα και τραβάνε, σαν τρελές μέσα στην μπόρα»). Και ίσως η «τιμωρία» του για όλα αυτά να είναι ότι τώρα θα τον αποχαιρετήσουν κυρίως οι κορδωμένες παράτες και τα παχιά λόγια όσων τον ανακάλυψαν όψιμα και μόλις προχθές απαγόρευσαν τις συναθροίσεις στον Αγνωστο Στρατιώτη, ενώ οι υπόλοιποι, όσοι ενηλικιώθηκαν, πολιτικοποιήθηκαν και συνειδητοποιήθηκαν με τη «Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», θα κλαίνε σχεδόν συνωμοτικά και πάλι απόψε κι αύριο και μεθαύριο σε κάποιο κωλόμπαρο ή μόνοι στο σπίτι τους. Ή ακόμα χειρότερα δεν θα κλαίνε, καταπίνοντας το κενό. Ποιοι, κύριε Σαββόπουλε, θα σας κλαίνε πιο συνειδητά; Τουλάχιστον, σκέφτομαι, πρόλαβε να γράψει εγκαίρως το ’79 τον «Πολιτευτή» για να περιγράψει ό,τι συνέβαινε, ό,τι ερχόταν και τον μελλοντικό εαυτό του: «Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία/ και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία;/ τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη/και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη». Ετσι μιλούσε στο πόπολο τα τελευταία χρόνια ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Δύσκολη ωστόσο η διαδρομή για να μην κλάψεις καθόλου, να μη σπάσεις καν. Διότι ο Σαββόπουλος τουλάχιστον μέχρι το «Κούρεμα» το ’89, που έκανε έξαλλο ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς με τραγούδια όπως το «Μην περιμένετε αστειάκια», «Το μητσοτάκ», το παρεξηγημένο «Κωλοέλληνες» και βέβαια την «Αποτυχία της Αριστεράς» («Εχει αποτύχει, ας το πάρει σύμπασα η Αριστερά/έξαλλα πλήθη, το ποτάμι το “εγώ” του Πασοκά»), αλλά κι αργότερα, όταν η στιχουργική του φλόγα, δίσκο με τον δίσκο υποχωρούσε, διατηρούσε, ερήμην του ίσως, μια διττή ιδιότητα. Του ανατριχιαστικά προφητικού τραγουδοποιού αλλά και του τραγικά συμβιβασμένου καλλιτέχνη, που κάποια στιγμή, κουρασμένος ίσως απ’ το ανηλεές κυνηγητό στα νιάτα του ή δελεασμένος από την ψευδεπίγραφη «ευμάρεια» και το βόλεμα των 80ς και 90ς, επιδίωξε κι απέκτησε «μπλοκ επιταγών». Ηταν ανέκαθεν αυτός ο τραγουδοποιός που έκανε την πιο αδυσώπητη αυτοκριτική με κάτι πιο μεταφυσικό, πιο στραμμένο στα έσω του, στην αγωνία της ηλικίας («σχεδόν 75 ετών/ με μπλοκ επιταγών...»), στον προσωπικό απολογισμό («χωρίς κανένα αντίκρισμα εξόν») και στην πορεία του («τους τίτλους τ’ ουρανού»). Κάτι που τελικά μας αφορούσε πολύ περισσότερο από τους πολιτικούς υπαινιγμούς και το ενίοτε δασκαλίστικο ύφος του.
Ο ίδιος άλλωστε, παρά την πορεία των τελευταίων χρόνων, είχε κάνει το χρέος του, προειδοποιώντας εγκαίρως για τον «Τελικό Συμβιβασμό» - που έλεγε κι ο έτερος της ημέρας, Χατζιδάκις: «Ημασταν πάντοτε της ήττας που νικάει την εξουσία/ και ξαφνικά μας παρεδόθη αληθινά, τι τραγωδία», προειδοποιούσε ο Σαββόπουλος απ’ το ’89 («Μην περιμένετε αστειάκια») παραφράζοντας μια γνωστή ρήση του Μιτεράν για τη σισύφεια -αλλά και θεία- αποστολή της Αριστεράς. Και την ίδια στιγμή ήταν εκείνος, ο εγκαίρως προφητικός, που καταπατούσε -συνειδητά άρα- ό,τι είχε προβλέψει. Η σχέση μας με τον Σαββόπουλο θα χρειαστεί χρόνια για να βρει τη θέση της εντός μας, μακριά από τα προσωπικά, ιστορικά και πολιτικά τραύματα. Αλλά ο ίδιος από χθες μας προσπερνάει και περνάει στο Πάνθεον, το υποκειμενικό κι αντικειμενικό, και μόνον για τραγούδια όπως το «Ζεϊμπέκικο» (με τη θεία έμπνευση των στίχων και της φωνής της Μπέλλου) ή το «Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο» (αυτό για τον Κοεμτζή, την αναμετάδοση του οποίου ξανά και ξανά υπερασπίστηκε ο Χατζιδάκις με πείσμα στο Τρίτο, κόντρα στη διαταγή του τότε υπ. Προεδρίας, Αθ. Τσαλδάρη). Αρα είναι αθάνατος.
Τα άλλα τα ξέρουμε αναλυτικά αλλά κι αποσπασματικά από τα δεκάδες βιογραφικά και τις συνεντεύξεις του (πάντα προετοιμασμένες προσεκτικά, πάντα εξίσου έξυπνες, γοητευτικές κι ατακαδόρικες). Γεννήθηκε στη Σαλονίκη. Το ’λεγε ο ίδιος στη «Ρεζέρβα»: «Δεκέμβρης του σαράντα τέσσερα/με μια μοτοσικλέτα του ΕΛΑΣ/η μάνα μου ετοιμόγεννη, γυρίζει ο θανατάς/Να η μαμή, ανασηκώνει το μανίκι/έτσι γεννήθηκα στη Σαλονίκη/Από τα χώματα και με το αεράκι/βλέπει το τραμ να έρχεται γραμμή/είναι κατάφωτο και στο σκαλοπατάκι/στέκει ο Τσιτσάνης μ’ ένα μικρό βιολί (...)». Η Θεσσαλονίκη του Τσιτσάνη, του Πεντζίκη, του Χριστιανόπουλου ή του Παπάζογλου πολύ αργότερα είναι οι προσλαμβάνουσές του. Αλλά «έφηβος, ήμουν αρκετά επηρεασμένος από τον Αττίκ και από τον Μάρκο Βαμβακάρη», έλεγε ο ίδιος. Βέβαια άλλαζε κατά καιρούς το αφήγημα κατά το δοκούν αυτός ο υπέροχος παραμυθάς -άλλο τεράστιο ταλέντο- που όσες φορές κι αν έλεγε την ιστορία, την παράλλασσε, την έφερνε στα μέτρα του. Αλλά ταυτόχρονα τότε καραδοκούσε η πραγματικότητα: «Τα πουλιά της δυστυχίας», «Τα κορίτσια που πηγαίνουν δυο-δυο», «Οι παλιοί μας φίλοι»... Στα 22 του είχε κιόλας αποκτήσει την ικανότητα να παρατηρεί και να προβλέπει...
«Ξεκίνησε να σπουδάζει νοµικά στο Αριστοτέλειο, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Εξέδωσε δισκογραφικά 14 κύκλους τραγουδιών του, καθώς και ζωντανές ηχογραφήσεις έξι συναυλιών και παραστάσεών του. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε από τη χούντα το 1967. Εδωσε συναυλίες στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσµο. Εγραψε µουσική για παραστάσεις σε θέατρα της Αθήνας και στην Επίδαυρο και για τον κινηµατογράφο». Αντιγράφω, γιατί τι να πρωτογράψεις;
Θα θυμηθώ ό,τι μας κληροδότησαν οι αναμνήσεις του -κάποτε- στενού του φίλου, «μέντορα» του πολιτιστικού ρεπορτάζ και συναγωνιστή του, Δημήτρη Γκιώνη, για την εποχή που κατέβηκε απ’ τη Θεσσαλονίκη και χίπης και ρακένδυτος αναζητούσε με τη βραχνή, σχεδόν ατονάλ φωνή του, δουλειά στα νυχτερινά μαγαζιά της εποχής και τελικά τον πέταγαν έξω γιατί απαιτούσε «σιωπή» για να πει -νεότατος-τα τραγούδια του. Το σοκ του Αλέκου Πατσιφά της «Λύρα» όταν τον πρωτάκουσε. Ή το βράδυ του χουντικού πραξικοπήματος που ήταν παρέα με τον Γκιώνη, τον Ρασούλη, τον Λοΐζο και τον Λάδη και σκόρπισαν στους πέντε ανέμους, κρατώντας έκτοτε μια κασέτα με κιθάρα και τη βραχνή φωνή του στην πρώτη τους παράνομη ηχογράφηση.
«Ιστορικές είναι για την Ελλάδα η συναυλία του στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας το 1983 (το στάδιο όπου μετέπειτα έγιναν οι τελετές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στις οποίες πρωτοστάτησε) και το καλοκαίρι του 2017 στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο με τη συμμετοχή εξήντα χιλιάδων θεατών. Τα τραγούδια του ερμηνεύονται στις συναυλίες πολλών ομοτέχνων του, διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία, κυκλοφορούν μελέτες για το έργο του και στίχοι του διδάσκονται μεταφρασμένοι στα ιταλικά από την έδρα Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης», γράφουν τα επίσημα βιογραφικά. Ιστορικές είναι οι εμφανίσεις στο «Κύτταρο» με τα «Μπουρμπούλια», τα «Δέκα χρόνια κομμάτια», οι εμπνεύσεις για τη συνεργασία με την Μπέλλου και τη Δόμνα Σαμίου, ο τρόπος που αφομοίωσε τα ροκ κελεύσματα της Δύσης των 60ς και 70ς, τον Ντίλαν και το δράμα του Βιετνάμ («Αγγελος-Εξάγγελος», «Βιετνάμ Γιε-Γιε»), το γαλλικό τραγούδι (ακούστε τη «Ζωζώ» και το «Brave Margot» του Μπρασένς) και τους Beatles («Το περιβόλι του τρελού») με την καθ’ ημάς, βαλκανική παράδοση που ξαναερχόταν ορμητική («Μπάλλος»).
Τα βιογραφικά του θα τα διαβάσετε σήμερα σ’ εκατό σημεία και σ’ άλλα εκατό θα ανασύρετε (όσοι άνω των 20) την προσφορά του, τους σταθμούς του, την εργογραφία του.
Ο θάνατός του, κάπως αιφνίδιος μετά την περιπέτεια της υγείας των τελευταίων χρόνων, ξαναφέρνει τον Σαββόπουλο στις διαστάσεις που του πρέπουν. Παραμερίζοντας τις ιδεολογικές μας πικρίες και τα «αδειάσματα», θα αξιολογήσουμε σιγά σιγά το ίχνος του. Που είναι γιγαντιαίο.
«Ο πολυαγαπημένος μας σύζυγος, πατέρας, παππούς και τραγουδοποιός έφυγε απόψε Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2025. Λεπτομέρειες για τον αποχαιρετισμό του θα ανακοινωθούν τις επόμενες ώρες» έγραψαν η Ασπα («δε φοβάμαι πια, και ξέρω γιατί»), σύντροφος της ζωής του, τα τρία του παιδιά, Κορνήλιος, Ρωμανός και Αγγέλα, και τα δύο του εγγόνια, Διονύσης και Ανδρέας.
Ένοχοι ομόφωνα (7-0) κρίθηκαν από το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών οι δύο αστυνομικοί που κατηγορήθηκαν για τον βασανισμό του Χρήστου Χρονόπουλου στο ΑΤ Καλλιθέας, 18 χρόνια μετά τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Το αποτέλεσμα της δίκης αποδεικνύει πως δεν υπήρξε καμία αμφιβολία από την έδρα ότι οι δύο αστυνομικοί βασάνισαν το άτυχο θύμα μέχρι να τον παραλάβει το ΕΚΑΒ σε κωματώδη κατάσταση.
Με γκλοπς και γροθιές
Όπως εν τέλει αποδείχθηκε, τόσο ο αξιωματικός υπηρεσίας όσο και ο αστυνομικός που είχε υπηρεσία στα κρατητήρια στο ΑΤ Καλλιθέας, κακοποίησαν τον Χρονόπουλο τόσο με τα γκλοπς τους όσο και με γροθιές. Αποτέλεσμα ήταν να προκαλέσουν σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, υποσκληρίδιο αιμάτωμα και συνοδό οίδημα εγκεφάλου.
Οι γιατροί που εξέτασαν το θύμα, περιέγραψαν στο δικαστήριο την εντύπωση που τους προξένησαν οι πολλαπλές κακώσεις από τη μία πλευρά του σώματος. Και σύμφωνα με τους ίδιους αυτό συνέβη καθώς το θύμα φέρεται να είχε στρίψει το σώμα του με σκοπό να αποφύγει τη βαναυσότητα των χτυπημάτων που δεχόταν. Για το λόγο αυτό, στην υπόθεση αυτή εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το άρθρο 137ΠΚ για βασανιστήρια κρατουμένου από αστυνομικούς.
Τρία χρόνια με αναστολή
Αυτή τη φορά δεν υπάρχει πισωγύρισμα, η υπόθεση κρίθηκε για δεύτερη και τελευταία φορά στο Εφετείο καθώς οι κατηγορούμενοι είχαν ασκήσει αναίρεση κατά της προηγούμενης απόφασης. Τότε όπως και τώρα είχαν καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης τριών ετών με αναστολή για τη σοβαρή σωματική βλάβη που είχαν προκαλέσει στον Χρονόπουλο το Μάιο του 2007.
Ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αίτηση των κατηγορουμένων και επανέφερε την υπόθεση στο Εφετείο, το οποίο 18 χρόνια μετά έριξε την αυλαία σε μια υπόθεση ακραίας αστυνομικής βίας και βασανιστηρίων σε βάρος ενός πολίτη, καταδικάζοντάς τους σε τρία χρόνια με αναστολή, την ίδια ακριβώς καταδίκη που είχε επιβάλλει η προηγούμενη σύνθεση της έδρας.
Η απόφαση του δικαστηρίου, ήρθε να συμφωνήσει με την εισαγγελική πρόταση που είχε κάνει ο εισαγγελέας της έδρας, Ηλίας Ζαγοραίος. Ο οποίος κατά την πρότασή του μεταξύ άλλων είχε τονίσει πως οι κατηγορούμενοι είχαν ενημερωθεί από την πρώτη στιγμή «ότι ο παθών ήταν ακαταλόγιστος και μάλιστα αναζητήθηκε στο πλαίσιο του αυτοφώρου στο νοσοκομείο για να συλληφθεί αν και ήταν σε γνώση τους η πολύ κακή κατάσταση της υγείας του. Όλη δηλαδή η συμπεριφορά και οι μεταγενέστερες του επεισοδίου κινήσεις των κατηγορουμένων αλλά και του Τμήματός τους εν γένει, αφού αναμείχθηκε σε αυτή την αντιδεοντολογική το λιγότερο συμπεριφορά και ο Διοικητής του Τμήματος, μαρτυρεί ενοχή».
«Απέδρασε στον ουρανό… λίγο πριν τη δικαίωση»
Σε δήλωση του ο δικηγόρος Αθηνών Θεόδωρος Μαντάς, συνήγορος υπεράσπισης του Χρήστου Χρονόπουλου αναφέρει ότι:
Μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, έπεσε επιτέλους η αυλαία στην υπόθεση του βασανισμού του Χρήστου Χρονόπουλου στις 23 Μαΐου 2007 στο Α.Τ. Καλλιθέας.
Με την ομόφωνη απόφασή του το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών καταδίκασε τελεσίδικα τους αστυνομικούς που υπηρετούσαν στο Α.Τ. Καλλιθέας εκείνο το μοιραίο βράδυ.
Δυστυχώς ο ίδιος δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή προκειμένου να δικαιωθεί ηθικά με την έκβαση αυτή.
Απέδρασε στον ουρανό λίγο πριν η ποινική διαδικασία ολοκληρωθεί και έλθει επιτέλους η δικαίωση για την οποία είχε τόσο πολύ αγωνιστεί.
Ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του παιδικού θεάτρου επιστρέφει για να ζεστάνει τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Η αξέχαστη Μαριάννα Τόλη χάρισε στο ελληνικό θέατρο μια παράσταση–σταθμό, που φέτος αναβιώνει με σεβασμό και αγάπη σε σκηνοθεσία Σωκράτη Μαϊδώνη.
«Η Παπλωματού είναι ένα παραμύθι που μας υπενθυμίζει πως η καλοσύνη έχει τη δύναμη να αλλάζει τον κόσμο».
Με μαγευτικά σκηνικά, ευρηματικές χορογραφίες και τραγούδια που μιλούν κατευθείαν στην ψυχή, η Παπλωματού υφαίνει παπλώματα γεμάτα αγάπη για τους αδύναμους. Όμως, όταν βρεθεί απέναντι σε έναν βασιλιά που έχει όλα τα πλούτη του κόσμου αλλά καμία χαρά, ξεκινά μια συναρπαστική δοκιμασία.
Θα καταφέρει η καλοσύνη να λιώσει τον πάγο στην καρδιά του;
Συντελεστές:
Πρωτότυπη Σκηνοθεσία – Στίχοι: Μαριάννα Τόλη
Αναβίωση Σκηνοθεσίας: Σωκράτης Μαϊδώνης
Σκηνικά: Μιχάλης Σδούγκος – Νατάσα Τσιντικίδη
Κοστούμια: Μιχάλης Σδούγκος – Μαριάννα Τόλη
Χορογραφίες: Αγγελική Ανδρινοπούλου
Μουσική Διδασκαλία / Πιάνο επί σκηνής: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Η διατροφή, η άσκηση και ο έλεγχος του στρες βοηθούν στην πρόληψη της νόσου Alzheimer
Μια νέα μελέτη με επικεφαλής τον Dean Ornish και την ομάδα του προσφέρει ελπίδα σε άτομα με νόσο Alzheimer σε αρχικό στάδιο ή ήπια γνωστική διαταραχή. Σε διάρκεια 20 εβδομάδων, 51 άτομα ηλικίας 45 έως 90 ετών συμμετείχαν σε μια δοκιμή για να διαπιστωθεί αν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο ζωής θα μπορούσαν να βελτιώσουν την υγεία του εγκεφάλου τους — και τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά.
Το ήμισυ της ομάδας συνέχισε τη συνήθη καθημερινότητά του. Το άλλο ήμισυ συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα που περιλάμβανε φυτική διατροφή, καθημερινή άσκηση, δραστηριότητες μείωσης του στρες, τακτική ομαδική υποστήριξη και συγκεκριμένα συμπληρώματα διατροφής. Όλα τα γεύματα και τα συμπληρώματα παρέχονταν χωρίς κόστος.
«Οι ερευνητές αξιολόγησαν τη μνήμη και τις γνωστικές δεξιότητες πριν και μετά το πρόγραμμα με χρήση τυποποιημένων εργαλείων. Η ομάδα που άλλαξε τον τρόπο ζωής της εμφάνισε αξιοσημείωτη βελτίωση — ή σταθεροποίηση — ενώ η ομάδα ελέγχου παρουσίασε επιδείνωση. Ακόμα καλύτερα, όσο περισσότερο ακολουθούσε κάποιος το πρόγραμμα, τόσο περισσότερα οφέλη παρατηρούνταν» εξηγεί η Δήμητρα Ευθυμιοπούλου Διαιτολόγος-Διατροφολόγοςκαι συνεχίζει:
Γιατί έχει σημασία ο τρόπος ζωής στη Νόσο Alzheimer
Γνωρίζουμε ότι η νόσος Alzheimer δεν προκαλείται από έναν μόνο παράγοντα. Η κακή διατροφή, η έλλειψη κίνησης, το χρόνιο στρες και η κοινωνική απομόνωση παίζουν ρόλο. Προηγούμενες μελέτες υποδείκνυαν ότι οι υγιεινές συνήθειες μπορεί να προστατεύουν τη λειτουργία του εγκεφάλου, αλλά αυτή είναι η πρώτη αυστηρή μελέτη που δείχνει ότι μπορεί να βοηθήσουν ακόμα και όταν τα συμπτώματα έχουν εμφανιστεί.
Πώς ήταν το πρόγραμμα
Το πρόγραμμα αλλαγής τρόπου ζωής περιλάμβανε:
Διατροφή βασισμένη σε πλήρεις φυτικές τροφές (vegan), πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής άλεσης, όσπρια, σόγια, σπόρους και ξηρούς καρπούς. Ήταν χαμηλή σε επιβλαβή λιπαρά, προστιθέμενα σάκχαρα και επεξεργασμένους υδατάνθρακες—χωρίς περιορισμούς θερμίδων. Όποιος χρειαζόταν περισσότερες θερμίδες, λάμβανε μεγαλύτερες μερίδες.
Καθημερινή λήψη συμπληρωμάτων όπως: 1) Ωμέγα-3 + Κουρκουμίνη (4 κάψουλες): Πιθανώς βοηθούν στη μείωση του κινδύνου για νόσο Αλτσχάιμερ και της φλεγμονής στον εγκέφαλο. 2) Πολυβιταμίνη/Μεταλλικά στοιχεία (1 δισκίο): Συνδέονται με καλύτερη γνωστική λειτουργία.3) Συνένζυμο Q10 (2 κάψουλες μαλακής ζελατίνης): Μπορεί να υποστηρίξει την ενέργεια του εγκεφάλου και να μειώσει τη βλάβη στα κύτταρα. 4) Βιταμίνη C (1 δισκίο): Θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόληψη απώλειας μνήμης που σχετίζεται με την ηλικία. 5) Βιταμίνη B12 (1 δισκίο): Χαμηλά επίπεδα σχετίζονται με τη γήρανση του εγκεφάλου. 6) L-Θρεονικό Μαγνήσιο (2 δισκία): Μπορεί να προστατεύει την υγεία του εγκεφάλου και να βελτιώνει τη μνήμη. 7) Μανιτάρι Lion’s Mane (2 γραμμάρια): Έχει δειχθεί ότι υποστηρίζει τη μνήμη και τη λειτουργία του εγκεφάλου. 8) Προβιοτικό (1 κάψουλα): Μπορεί να ωφελήσει άτομα με γνωστική εξασθένηση.
Εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης, βασισμένο στην ηλικία και το επίπεδο φυσικής κατάστασης. Ο στόχος: τουλάχιστον 30 λεπτά καθημερινής αερόβιας δραστηριότητας (όπως περπάτημα) και ήπια ενδυνάμωση τρεις φορές την εβδομάδα. Οι ασκήσεις ήταν καθοδηγούμενες από γυμναστές και παρακολουθούνταν από πιστοποιημένη νοσηλεύτρια.
Τεχνικές χαλάρωσης όπως ο διαλογισμός, η ήπια γιόγκα, ασκήσεις αναπνοής, και διατάσεις. Οι συνεδρίες καθοδηγούνταν από πιστοποιημένους ειδικούς διαχείρισης άγχους.
Ομαδικές συνεδρίες με επικεφαλής επαγγελματία ψυχικής υγείας. Αυτές οι ωριαίες συγκεντρώσεις ενίσχυαν τη συναισθηματική υποστήριξη, το αίσθημα κοινότητας και την ανάπτυξη χρήσιμων εργαλείων επικοινωνίας. Οι συμμετέχοντες έλαβαν επίσης ένα βιβλίο με ασκήσεις μνήμης ενίσχυσης του εγκεφάλου, που χρησιμοποιούνταν στις συνεδρίες.
Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν ως προς τη μνήμη, τη λειτουργικότητα στην καθημερινότητα και την πνευματική διαύγεια. Πραγματοποιήθηκαν επίσης αιματολογικές εξετάσεις και μετρήσεις για την υγεία του εντέρου.
Ενθαρρυντικά αποτελέσματα μέσα σε μόλις 20 εβδομάδες
Μετά από 20 εβδομάδες, τα άτομα που συμμετείχαν στο πρόγραμμα βελτιώθηκαν σε τρία από τα τέσσερα βασικά γνωστικά τεστ. Η ομάδα που δεν έκανε αλλαγές επιδεινώθηκε. Ένα από τα τεστ (ADAS-Cog) έφτασε κοντά στο να δείξει μεγάλη διαφορά και όταν αφαιρέθηκε μια ακραία τιμή, η διαφορά έγινε στατιστικά σημαντική.
Υπήρξε επίσης ένα ξεκάθαρο μοτίβο: όσο περισσότερο τηρούσε κάποιος το πρόγραμμα, τόσο καλύτερη ήταν η εγκεφαλική του λειτουργία. Αυτό ίσχυε ανεξάρτητα από το αρχικό επίπεδο υγείας.
Τι συνέβη μέσα στο σώμα
Τα οφέλη δεν περιορίστηκαν μόνο στο μυαλό — παρατηρήθηκαν και βιολογικές αλλαγές:
Ένας βασικός βιοδείκτης της νόσου Alzheimer στο αίμα (ο λόγος Aβ42/40) βελτιώθηκε στην ομάδα του προγράμματος, ενώ χειροτέρευσε στην ομάδα ελέγχου
Άλλοι δείκτες όπως η ινσουλίνη, η LDL (κακή) χοληστερόλη και η GlycA (δείκτης φλεγμονής) μειώθηκαν
Παρατηρήθηκαν αλλαγές στα βακτήρια του εντέρου που σχετίζονται με την προστασία του εγκεφάλου
Ακόμα και δείκτες όπως το μήκος των τελομερών και τα επίπεδα κετονών βελτιώθηκαν
Αν και ορισμένες αλλαγές δεν ήταν στατιστικά σημαντικές — πιθανότατα λόγω του μικρού μεγέθους δείγματος — όλες οι τάσεις ήταν θετικές.
Δεν έχουν όλες οι προσπάθειες το ίδιο αποτέλεσμα
Η μελέτη έδειξε ότι για να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση στη λειτουργία του εγκεφάλου απαιτείται σοβαρή δέσμευση. Για παράδειγμα, για την πρόληψη της γνωστικής έκπτωσης, οι συμμετέχοντες έπρεπε να ακολουθούν τουλάχιστον το 70% του προγράμματος. Σε ορισμένες αξιολογήσεις, απαιτείτο ακόμη μεγαλύτερη συνέπεια — κάτι που υποδηλώνει ότι οι μικρές αλλαγές μπορεί να μην αρκούν για πραγματικά αποτελέσματα.
Όπως και στις παλαιότερες μελέτες του Ornish για την καρδιοπάθεια και τον καρκίνο, το συμπέρασμα είναι σαφές: όσο περισσότερη προσπάθεια καταβάλλεις, τόσο περισσότερα κερδίζεις.
Πώς συγκρίνεται αυτό με τα φάρμακα;
Σε αντίθεση με τα φάρμακα που αποσκοπούν μόνο στην επιβράδυνση της έκπτωσης, το συγκεκριμένο πρόγραμμα τρόπου ζωής οδήγησε σε πραγματική βελτίωση. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Πολλά φάρμακα για το Alzheimer ενέχουν κινδύνους, όπως εγκεφαλικό οίδημα ή υψηλό κόστος. Αντίθετα, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής έχουν χαμηλό κίνδυνο και ενδεχομένως ισχυρά οφέλη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αγνοήσουμε τη φαρμακευτική αγωγή. Στην πραγματικότητα, ο συνδυασμός και των δύο ενδεχομένως να είναι η καλύτερη προσέγγιση. Αλλά για όσους δεν έχουν πρόσβαση σε νέα φάρμακα — ή αναζητούν περισσότερες επιλογές — αυτό το πρόγραμμα προσφέρει ελπίδα.
Μια νέα κατεύθυνση για τη Νόσο Alzheimer;
Αυτή η πρωτοποριακή μελέτη δείχνει ότι σημαντικές αλλαγές στη διατροφή, την άσκηση, το στρες και την κοινωνική υποστήριξη μπορούν πραγματικά να βελτιώσουν τη σκέψη και τη μνήμη σε άτομα με πρώιμο Alzheimer. Τα ευρήματα δεν περιορίζονται σε επιφανειακές βελτιώσεις — δείχνουν πραγματικές βιολογικές αλλαγές.
Η μελέτη έχει φυσικά και περιορισμούς: η ομάδα ήταν μικρή, σχετικά ομοιογενής ως προς το υπόβαθρο, και παρακολουθήθηκε μόνο για 20 εβδομάδες. Χρειάζονται μεγαλύτερες και μακροχρόνιες μελέτες για να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα.
«Ωστόσο, το μήνυμα είναι ισχυρό: η νόσος Alzheimer ίσως να μην είναι ένας μονόδρομος. Με τις σωστές αλλαγές, ίσως μπορούμε να την επιβραδύνουμε — ή ακόμα και να την αναστρέψουμε — ειδικά αν δράσουμε νωρίς. Αυτή η προσέγγιση μπορεί επίσης να βοηθήσει άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο, προσφέροντας έναν προληπτικό τρόπο προστασίας της εγκεφαλικής υγείας πριν εμφανιστούν τα προβλήματα» καταλήγει η κ. Ευθυμιοπούλου.
Έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Ψωμόπουλος, μουσικός, στιχουργός και μάνατζερ του συγκροτήματος Magic De Spell, όπως ανακοίνωσε η μπάντα σε ανάρτησή της στα social media.
Ο Γιώργος Ψωμόπουλος υπήρξε κομβική φιγούρα της ελληνικής ροκ κοινότητας από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Ως μάνατζερ και συνεργάτης, συνέβαλε καθοριστικά στην πορεία των Magic De Spell, αλλά και άλλων σχημάτων, ενώ είχε διατελέσει μάνατζερ του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και στήριξε νεότερα ροκ συγκροτήματα σε μια δύσκολη εποχή για το είδος.
Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά τους, οι Magic De Spell αναφέρουν τα εξής:
«Εφυγε ο Γιώργος Ψωμόπουλος… Αδερφικός μας φίλος. Μάνατζερ, αλλά και συντελεστής σε κάποια από τα τραγούδια μας.
Γνωριστήκαμε και συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά το 1995. Γίναμε αχώριστοι. Φτιάχτηκε μια μεγάλη παρέα στα Εξάρχεια με επίκεντρο τον ίδιο. Ατελείωτες συζητήσεις, καφέδες, ανταλλαγή ιδεών.
Υπήρξε φίλος της Κατερίνας Γώγου και εμπνευστής της ιδέας να την μελοποιήσουμε. Κάπως έτσι προέκυψε το τραγούδι “Εμένα οι Φίλοι μου” το 1998.
Σήμερα, η ροκ κοινότητα της Αθήνας πενθεί. Γιατί του οφείλουμε όλοι πολλά. Εκτός από εμάς, μανάτζαρε και οδήγησε σε δισκογραφικά συμβόλαια, μπάντες που έγιναν σημαντικές. Και βοήθησε αρκετά μικρότερα σχήματα, ανοίγοντας δρόμο στην κυριολεξία για την ελληνική ροκ σκηνή. Σε πρώιμες και δύσκολες εποχές. Πρωτοστάτησε σε διοργανώσεις συναυλιών σ’ ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο. Και σε εκδηλώσεις κοινωνικού περιεχομένου.
Δεν του άρεσε η δημοσιότητα και έμενε πάντα ένας αφανής ήρωας. Αλλά χωρίς αυτόν, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο για το ελληνικό ροκ σήμερα.
Γιώργο θα μας λείψεις πολύ φίλε.
Χαιρετισμούς σε όλους τους δικούς μας εκεί πάνω…».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει το ενδεχόμενο απαγόρευσης της χρήσης της αιθανόλης (αιθυλική αλκοόλη) ως συστατικού των βιοκτόνων προϊόντων, ανάμεσά τους και τα αντισηπτικά χεριών, λόγω του αυξημένου κινδύνου πρόκλησης καρκίνου, σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times.
Εσωτερική σύσταση της 10ης Οκτωβρίου μίας από τις ομάδες εργασίας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (European Chemicals Agency, ECHA) χαρακτηρίζει την αιθυλική αλκοόλη τοξική ουσία, η οποία αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου, προκαλεί επιπλοκές της κύησης και πρέπει να αντικατασταθεί στα προϊόντα καθαρισμού και άλλα προϊόντα, αναφέρεται στο δημοσίευμα της εφημερίδας.
Η Επιτροπή Βιοκτόνων Προϊόντων του ECHA θα συνεδριάσει από τις 25 έως τις 28 Νοεμβρίου.
Ο ECHA απάντησε με email στο Reuters ότι η ρυθμιστική αρχή αξιολογεί τη χρήση της αιθυλικής αλκοόλης στα βιοκτόνα προϊόντα και, αν η επιτροπή εμπειρογνωμόνων του οργανισμού οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι η ουσία μπορεί να προκαλέσει καρκίνο ή να βλάψει τη διαδικασία αναπαραγωγής, θα προτείνει την αντικατάστασή της.
Η διαδικασία αξιολόγησης βρίσκεται σε εξέλιξη και δεν υπάρχουν συμπεράσματα, εξήγησε ο ECHA. Η Τελική απόφαση θα ληφθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μετά τη διατύπωση της επιστημονικής άποψης της επιτροπής.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτηρίζει την αιθυλική αλκοόλη και την ισοπροπανόλη (ισοπροπυλική αλκοόλη) ασφαλείς ουσίες για τη χρήση τους για την υγιεινή των χεριών.
Τρίτος χρόνος επιτυχίας της παιδικής παράστασης «Ο αόρατος Τονίνο» του Τζάνι Ροντάρι - Έναρξη, 12 Οκτωβρίου 2025
Μετά τη μεγάλη επιτυχία και τα sold-out που σημείωσε για 2 συνεχόμενες χρονιές, η ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ του «Από Μηχανής» Θεάτρου παρουσιάζει για 3ηχρονιά την παράσταση που αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους «Ο αόρατος Τονίνο» βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Τζάνι Ροντάρι και σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.
Ο Αόρατος Τονίνο υπήρξε υποψήφια καλύτερη παράσταση από την ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΘΕΑΤΡΟΥ & ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ στην κατηγορία «ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ»
«Φοβάμαι να πω το μάθημα, φοβάμαι μήπως κάνω λάθος, μακάρι να ήμουν αόρατος!» εύχεται ο Τονίνο και η ευχή του... ευθύς πραγματοποιείται!
Ο δάσκαλος θέλει να σηκώσει τον Τονίνο για μάθημα όμως ο Τονίνο φοβάται μήπως κάνει λάθος. Το μικρό αγόρι εύχεται να γίνει αόρατο και με τη βοήθεια των ίδιων των παιδιών που παρακολουθούν την παράσταση, η επιθυμία του πραγματοποιείται! Κι αν στην αρχή έχει πλάκα που κανείς δεν τον βλέπει, τί θα συμβεί όταν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να γελάει και να παίζει ποδόσφαιρο με τους φίλους του ούτε να χαίρεται τις αγκαλιές της μητέρας του; Ώσπου συναντά έναν ηλικιωμένο κύριο και τότε θα καταλάβει τί πραγματικά σημαίνει να μη σε «βλέπει» κανείς και να είσαι μόνος.
Μια διαδραστική παράσταση η οποία μέσα από τον απλό και διασκεδαστικό λόγο του Ροντάρι προσφέρει μηνύματα σε μικρούς και μεγάλους. Μια ιστορία για την παιδική ψυχή, για τον παραγκωνισμό των ηλικιωμένων και το συναίσθημα της μοναξιάς που μπορεί να νιώθει ο άνθρωπος σε κάθε ηλικία.
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μυλωνάς που υπογράφει τη θεατρική διασκευή του πολυαγαπημένου βιβλίου του Ροντάρι, μαζί με 5 ηθοποιούς και τη συνοδεία πρωτότυπης μουσικής, στήνουν μια παράσταση ευρηματική, ευφάνταστη, αστεία και συγκινητική για τη φιλία, την ενσυναίσθηση, τη χαρά της συνύπαρξης!
Ο Τζάνι Ροντάρι (1920-1980) δεν χρειάζεται συστάσεις. Δάσκαλος για ένα διάστημα, δημοσιογράφος και κατόπιν συγγραφέας παιδικών βιβλίων, άλλαξε τον ρου της παιδικής λογοτεχνίας καθώς και τον παιδαγωγικό της ρόλο. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες ενώ έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία μεταξύ των οποίων το Βραβείο Άντερσεν (1970) το οποίο θεωρείται το Νόμπελ της παιδικής λογοτεχνίας.
Η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά Παιδικών Σταθμών, Νηπιαγωγείου και A, B, & Γ Δημοτικού
Ειδικές τιμές για σχολεία - Οργάνωση σχολικών επισκέψεων/group
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ
ΤΗΛΕΦΩΝΑ: 210. 5232097, 6906721698 (Δευτέρα έως Παρασκευή, 09.00-14.00)
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Στον ιδιωτικό τομέα μεταφέρει η κυβέρνηση τις μεταμοσχεύσεις καθώς όπως καταγγέλλει η Ένωση των Νοσοκομειακών Γιατρών της Αθήνας (ΕΙΝΑΠ), κλείνουν τα δύο εργαστήρια ιστοσυμβατότητας σε Ευαγγελισμό και «Γ. Γεννηματά», και μεταφέρονται στο Ωνάσειο το οποίο είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου.
Ειδικότερα, το ΔΣ της ΕΙΝΑΠ εκφράζει την κατηγορηματική του αντίθεση στις πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις που οδηγούν ουσιαστικά στην πλήρη εμπορευματοποίηση των μεταμοσχεύσεων στη χώρα μας, όπως αναφέρει.
Μετά την ψήφιση του Ν. 5161/2024, με τον οποίο ιδρύθηκε και λειτουργεί ένα και μόνο Εργαστήριο Ανοσολογίας - Ιστοσυμβατότητας στο ΝΠΙΔ Ωνάσειο, καταργώντας τα δύο διαπιστευμένα δημόσια εργαστήρια των νοσοκομείων «Ευαγγελισμός» και «Γ. Γεννηματάς», έρχεται τώρα νέο νομοσχέδιο («Ρυθμίσεις για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας και την αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας») που επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μας, σημειώνουν οι νοσοκομειακοί γιατροί.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 65 προβλέπει τη μετακίνηση ιατρών και βιολόγων του ΕΣΥ προς το Ωνάσειο – προκειμένου να στελεχωθεί το ΕργαστήριοΑνοσολογίας - Ιστοσυμβατότητας – με απλή απόφαση του υπουργού Υγείας, χωρίς να έχει λόγο συμφωνίας ή αντίρρησης η Διοίκηση του δημοσίου νοσοκομείου, ενώ οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να μισθοδοτούνται από τα δημόσια νοσοκομεία. Πρακτικά αυτό ισοδυναμεί με “πλιάτσικο” των δημόσιων εργαστηρίων για την επιχείρηση του Ωνάσειου.
Η ρύθμιση αυτή:
Αφαιρεί κρίσιμο επιστημονικό και εργασιακό αντικείμενο από τα δημόσια εργαστήρια που επί δεκαετίες στηρίζουν τις μεταμοσχεύσεις στη χώρα.
Υπονομεύει τη λειτουργία του ΕΣΥ, στερώντας πολύτιμο και εξειδικευμένο προσωπικό από τα ήδη υποστελεχωμένα εργαστήρια.
Αναιρεί τη δυνατότητα εκπαίδευσης και μετάδοσης τεχνογνωσίας στους νέους γιατρούς και επιστήμονες, διακόπτοντας μια παράδοση 40 ετών επιστημονικής αριστείας.
Τα δύο εργαστήρια του «Ευαγγελισμού» και του «Γ. Γεννηματάς», διαπιστευμένα από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ανοσογενετικής (EFI), έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητα και την επιστημονική τους επάρκεια, στηρίζοντας εδώ και δεκαετίες τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) και τους ασθενείς που αναμένουν τη δεύτερη ευκαιρία ζωής μέσα από τη μεταμόσχευση, σημειώνει η ΕΙΝΑΠ.
Η ΕΙΝΑΠ θεωρεί ότι η μεταφορά προσωπικού και δραστηριοτήτων από το ΕΣΥ σε ένα ΝΠΙΔ, συνιστά μεθοδευμένη αποδυνάμωση του δημόσιου συστήματος υγείας, εμπορευματοποίηση των μεταμοσχεύσεων και της δωρεάς οργάνων, που αποτελεί ύψιστη πράξη αλτρουισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης.
Γι’ αυτό και απαιτεί απόσυρση των διατάξεων που προβλέπουν τη μεταφορά προσωπικού και δραστηριοτήτων στο Ωνάσειο.
